Engelli insanlar işletmeleri rahatsız ediyor, iş dahil etme Confindustria için "modası geçmiş" hale geliyor

Birkaç gün önce Il Sole 24 Ore'da engelli kişilerin işyerlerine dahil edilmesine ilişkin 68/99 sayılı Yasa'yı güncel olmayan ve dolayısıyla eski ve çağdışı bir yasa olarak değerlendirmemizi isteyen bir makale yayınlandı. Bu noktada aynı fikirde değiliz. 68/99 sayılı Yasa, sosyal hakların genişletilmesi ve dahil etme konularındaki korumaların güçlendirilmesi için verimli bir dönemde doğmuştur ve yıllar önce diğer yasalarla başlayan ve engelli kişilere görünürlük ve onur kazandırmaya kararlı bir şekilde katkıda bulunan düzenleyici bir yolun doruk noktasını temsil etmektedir. Engelli kişilerin durumları giderek daha sık görülen bir bağımsızlık ve özgürleşme aşamasına evrilmiştir.

Uzun yıllar boyunca, söz konusu yasayı oluşturan kurallar Avrupa'da ve ötesinde mutlak bir benzersizliği temsil etti ve bugün hala birçok durumda, diğer ülkeler tarafından kapsayıcılık konusunda yasama yaparken bir model olarak alınacak kadar ileri düzeyde kabul ediliyor. Aslında, yasanın özü, ne yazık ki hala yaygın olan engelli kişi kavramını, toplum tarafından yalnızca ödenmesi gereken bir yükten, kendi kaderini tayin edebilen ve ulusal GSYİH'nın büyümesine katkıda bulunabilen bir kaynağa kesin bir şekilde kaydırıyor. Bu, bu paradigma değişimi sayesinde, varoluşlarını tam olarak ele geçirerek özerk ve kalıcı yaşam projeleri inşa edebilen binlerce insan için bu yirmi beş yılda yaptığı şeydir. Sorun başka bir şeydir ve özgür ve nesnel analiz kapasitesine sahip olan herkes bunu görmemezlikten gelemez.

68/99 sayılı yasa , doğası gereği sakıncalı bir yasadır çünkü şirketlerin işgücüne yönelik yükümlülüklere müdahale ediyor, engellileri ve ailelerini ihtiyaçtan kurtarıyor, ülkenin birçok bölgesinde kötü siyasetin beslediği bazı kayırma dinamiklerini zayıflatıyor, hastalık eşittir yetersizlik denkleminin kültürel ve çapraz köklü damgasını kırıyor. 68/99 sayılı yasa sakıncalı bir yasadır, bunu aklımızda tutalım. Giderek yaygınlaşan çözümün, yeni Pontius Pilates'in yaydığı, medeni ve demokratik bir toplumun kurucu değerlerini yansıtmayan bir tutumla, bilişsel veya zihinsel engellilerle ilgili işe alımlarda yaygın sorumluluğu üçüncü sektöre devretmek olması düşünülemez.

Tekrar ediyoruz, onur ve umut getiren ve savunulması ve desteklenmesi gereken bir Devlet yasasıdır. Ve herkesin kendi üzerine düşeni yapması ve sorumluluğunu alması doğrudur, bu da uzun süredir bu konulara dikkat etmekten uzaklaşmış olan siyasetten başlayarak, Anayasa'da öngörüldüğü gibi toplumsal rollerini yerine getirme görevini aklında tutan şirketlerden geçer . Bu incelemeyi, yasanın yanlış veya başarısız uygulanmasıyla ilgili sayısız ihlali yasaya göre cezalandıran teftiş ve kontrol organlarına atıfta bulunarak ve şirket düzeyinde uygulandığında muafiyet olasılığına özellikle dikkat ederek sonlandırarak sürdürebiliriz. Belki de nüansları iyileştirilebilecek, ancak yapısı bugün hala kesinlikle geçerli olan ve en savunmasız vatandaşların özgürleşmesini amaçladığı için uygulanması ve korunması gereken bir yasadır.

*Engelliliğe yönelik aktif politikalar konusunda uzman **Çalışma ve Refah Başkanı